Podpisaliśmy umowę na renowację Pomnika Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa
wtorek, 23 lipca 2024 r.
W czwartek, 18 lipca br. podpisaliśmy umowę na renowację Pomnika Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa. Zadanie uzyskało dofinansowanie w wysokości 300 tys. zł w ramach programu Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku –„Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej 2024”.
Pomnik, od czasu wzniesienia w latach 80-tych., nie przeszedł żadnych gruntownych remontów. Wykonana w 2020 r. ekspertyza konstrukcyjna wykazała, iż struktura otuliny w niektórych miejscach jest w warstwach powierzchniowych narażona na stopniową degradację i korozję przypowierzchniowych fragmentów zbrojenia. Dalsze, bezpieczne trwanie obiektu możliwe będzie po przeprowadzeniu kompleksowej konserwacji, dotyczącej metalu – odlew z brązu oraz żelbetowych części.
Prace polegać będą m.in. na:
- odczyszczeniu ramion pomnika, usunięcie mikroflory;
- wykonanie reprofilacji;
- zastosowaniu warstwy izolacyjnej na poziomych partiach ramion pomnika;
- usunięciu warstwy przemalowania białej farby z cokołu;
- usunięcie nawarstwień korozyjnych;
- przemyciu płaskorzeźb.
Pomnik zlokalizowany przy al. Ignacego Daszyńskiego w Krakowie wzniesiono w 1986 r. dla uczczenia pięćdziesiątej rocznicy strajku okupacyjnego w Krakowskiej Fabryce Polskich Zakładów Gumowych “Semperit”, podczas którego zginęło siedmiu robotników.
Usytuowanie nawiązuje do robotniczego charakteru dzielnicy Grzegórzki, gdzie mieściły się zakłady przemysłowe. Wykonany z betonu i żelbetu z grupami figuralnymi odlanymi w brązie. Na cokole znajduje się kompozycja z dwóch bloków nawiązujących formą do skrzydeł, skręconych względem postumentu, pomiędzy którymi są dwie grupy rzeźbiarskie z postaciami robotnic i robotników, nawiązujących do sztuki radzieckiego socrealizmu. Z prawej strony pomnika znajduje się znicz z brązu z nazwami zakładów przemysłowych których pracownicy brali udział w strajku 1936 r.
Autorem projektu jest krakowski rzeźbiarz, urodzony w Bochni, Antoni Hajdecki (1927 – 1991).
Uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Zakopanem, a studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom, pod kierunkiem profesora Xawerego Dunikowskiego, uzyskał w 1956 r. W latach 1956–1991 pracował w swojej macierzystej uczelni. W 1977 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Pełnił funkcję prorektora ASP (w latach 1969–1978 oraz 1987–1990). Rzeźbił w kamieniu, drewnie, metalu i ceramice formy figuralne, dekoracyjne i abstrakcyjne. Zajmował się grafiką i rysunkiem. Otrzymał wiele wyróżnień, nagród i odznaczeń państwowych za działalność twórczą i pedagogiczną.